Stoperan jest lekiem szeroko stosowanym w leczeniu bólu. Wykazano, że skutecznie pomaga zmniejszyć ból mięśni i stawów. Wiadomo jednak, że może powodować pewne skutki uboczne. Najczęstsze efekty uboczne tego leku to biegunka, ból brzucha i wysypka. W zależności od rodzaju objawów, może być konieczne przyjmowanie leku przez dłuższy czas, aby uzyskać rezultaty.
Objawy biegunki
Stoperan jest lekiem przeciwbiegunkowym, który zmniejsza częstotliwość wypróżnień i wchłanianie płynów. Jest to również agonista receptora opioidowego, który może być stosowany w leczeniu biegunki u osób z chorobą zapalną jelit (IBD) lub zakaźnym zapaleniem jelita grubego. Stoperan może jednak powodować działania niepożądane, takie jak niedrożność przewodu pokarmowego, wzdęcia i ból brzucha.
Biegunka jest powszechną dolegliwością, ale może być niebezpieczna, jeśli trwa dłużej niż dwa dni. Jeśli masz silną biegunkę, powinieneś skontaktować się z lekarzem. Zbada on Twoją historię choroby i przejrzy wszystkie leki. Zapytają Cię o Twoją ostatnią dietę i nawyki żywieniowe.
Może być konieczne wykonanie badań w celu zdiagnozowania przyczyny biegunki. Niektóre popularne badania to pełna morfologia krwi, badanie stolca i endoskopia. Pełna morfologia krwi może wskazać, czy masz infekcję. Badanie wykaże również, czy jesteś odwodniony lub czy masz zaburzoną równowagę elektrolitów w organizmie.
Zalecenia dotyczące dawkowania
Stoperan jest doustnym lekiem przeciwbiegunkowym, który poprawia konsystencję stolca i zmniejsza liczbę wypróżnień. Zapobiega również odwodnieniu, które jest spowodowane biegunką.
Składnikiem aktywnym leku Stoperan jest chlorowodorek loperamidu. Działa on poprzez wiązanie się z receptorami na powierzchni jelita. Zwiększa to reabsorpcję wody, elektrolitów i innych substancji. Zwiększa też napięcie zwieracza odbytu. Ma jednak niską ogólnoustrojową biodostępność.
Dorośli zwykle przyjmują niewielką ilość Stoperanu. Dawka wynosi od czterech do ośmiu pięciomililitrowych dawek dziennie. Dawki te opierają się na klinicznej wiedzy lekarzy i są dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjentów.
Dla dzieci dawka wynosi zazwyczaj pół tabletki z dawki 2 mg. Zazwyczaj przyjmuje się ją po każdym luźnym wypróżnieniu. Chociaż nie jest zalecany dla dzieci poniżej 6 roku życia, stosuje się go w przypadku przewlekłej biegunki, zwłaszcza gdy biegunka jest związana z alergią na gluten lub pokarm.
Skutki uboczne
Stoperan jest lekiem stosowanym w leczeniu biegunki. Jego działanie polega na hamowaniu aktywności mięśni perystaltycznych, co wpływa na wchłanianie wody i elektrolitów. Pomaga to poprawić konsystencję stolca oraz zmniejszyć częstotliwość i objętość wypróżnień.
Stoperan może być przyjmowany przez dorosłych i dzieci w wieku od 6 lat. Substancją czynną leku jest chlorowodorek loperamidu. Loperamid ma wysokie powinowactwo do ściany jelita. Dlatego zwiększa napięcie zwieracza odbytu, zmniejsza parcie na mocz i nietrzymanie moczu oraz zapobiega odwodnieniu.
Stoperan nie powinien być podawany u pacjentów z niedrożnością jelit w wywiadzie. Należy jednak zachować ostrożność u pacjentów z biegunką bakteryjną. Ponadto powinny go unikać matki karmiące i pacjenci z zaburzoną czynnością nerek.
Niektóre działania niepożądane leku Stoperan to: nudności, wymioty, senność i depresja OUN. Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, natychmiast odstaw lek. Inne potencjalne działania niepożądane leku Stoperan obejmują rozdęcie brzucha, zmiany rytmu serca i trudności w oddawaniu moczu.
Interakcje z innymi lekami
Jeśli przyjmujesz Stoperan w celu leczenia przewlekłej biegunki, musisz wiedzieć, że może on wchodzić w interakcje z innymi lekami. Istnieją specjalne zalecenia, których należy przestrzegać, gdy dwa leki są przepisywane razem. Na przykład, jeśli przyjmujesz chinidynę, lek stosowany w leczeniu arytmii, może być konieczne przyjęcie większej dawki leku Stoperan niż zazwyczaj. Możesz również unikać stosowania leku Stoperan, jeśli przyjmujesz rytonawir, lek stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV.
Inna potencjalna interakcja występuje z glikolem propylenowym, który znajduje się w niektórych formach dawkowania. Zgłoszono, że glikol propylenowy powoduje poważne skutki uboczne u dzieci, w tym depresję OUN, depresję oddechową, niewydolność nerek i drgawki. Dlatego nie powinien być stosowany u dzieci. Ponadto może powodować kwasicę metaboliczną, a nawet potencjalnie śmiertelne działania toksyczne.
Przed rozpoczęciem lub zakończeniem przyjmowania leku należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Nawet jeśli nie masz żadnych problemów, może być konieczne dostosowanie dawki lub częstotliwości stosowania leku.
