Samuel Meyerson, urodzony 23 października 1851 roku w Płońsku, a zmarły 14 października 1939 roku w Warszawie, był wybitnym polskim lekarzem specjalizującym się w laryngologii. Jako jeden z pionierów tej dziedziny medycyny w Polsce, jego osiągnięcia zostały docenione przez takich autorytetów jak Adam Politzer, który wskazuje na niego w swojej książce Geschichte der Ohrenheilkunde z 1907 roku.
Meyerson odegrał istotną rolę w rozwoju laryngologii w Polsce, przyczyniając się do postępu wiedzy medycznej oraz praktyki klinicznej w tej specjalizacji.
Życiorys
Samuel Meyerson przyszedł na świat 23 października 1851 roku w Płońsku, w rodzinie żydowskiej Józefa oraz Zofii. Jego bliskim krewnym był znany filozof Émile Meyerson (1859–1933). W młodości uczęszczał do gimnazjum w Toruniu, które ukończył w Warszawie w 1869 roku, zasługując na medal złoty za swoje osiągnięcia.
Początkowo związał swoje życie z medycyną, studiując na wydziale lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał tytuł lekarza w 1874 roku. W kolejnych latach, od 1878 do 1882, pracował jako asystent na oddziale wewnętrznym Szpitala Ujazdowskiego.
W roku 1882 wyjechał na kilka miesięcy za granicę, by specjalizować się w laryngologii; najpierw przebywał w Wiedniu, a następnie w Paryżu. Po powrocie do Polski rozpoczął praktykę lekarską w Warszawie.
W latach 1890–1896 był zatrudniony w ambulatorium laryngologicznym Szpitala dla Dzieci im. Bersonów i Baumanów. Pełnił również wiele ról społecznych, w tym honorowego lekarza w Przytułku dla Bezdomnych Żydów przy Komitecie Centralnym m. st. Warszawy w latach 1914–1916 oraz kuratora ambulatorium gminy starozakonnych, którym zajmował się od 1913 roku. W latach 1914–1918 kierował Sekcją Żydowskich Szkół Powszechnych w Wydziale Oświecenia Publicznego Komitetu Obywatelskiego m. st. Warszawy.
Był również prezydentem Towarzystwa Szkół dla Głuchoniemych Dzieci Żydowskich w Warszawie oraz członkiem Rady Departamentu Opieki nad Dzieckiem w Ministerstwie Zdrowia Publicznego, jak również Rady Oświecenia Publicznego w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Dodatkowo, pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Otolaryngologicznej Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego.
Od 1882 roku Samuel był mężem Rachelą, z domu Eliasberg. Para doczekała się dwojga dzieci – Ignacego (1888–1983) oraz Heleny, która przyszła na świat w 1890 roku.
Wybrane prace
Samuel Meyerson był znaczącą postacią w dziedzinie medycyny, a jego wkład w rozwój laryngologii i rynologii jest nieoceniony. Oto niektóre z jego wybranych prac, które wskazują na jego szeroki zakres badań i obserwacji:
- O odruchach nerwowych wywoływanych przez zmiany w muszlach nosowych. Gazeta Lekarska 2 (18, 19), s. 343, 368 (1884),
- O wprowadzeniu świeczek do trąbki Eustachiusza w nieżytach ucha średniego. Medycyna 12, s. 2–8 (1884),
- Polip krtaniowy operowany po uprzedniem znieczuleniu kokainą. Medycyna 12, s. 809–813 (1884),
- O przeszkodach przy usuwaniu rurki tracheotomicznej. Medycyna 12, s. 225, 241 (1884),
- O niespodzianem znajdowaniu ciał obcych w nosie u dzieci. Medycyna 12, s. 712–714 (1884),
- O stosowaniu kokainy w laryngologii i rynologii. Medycyna 13, 5, s. 77–84 (1885),
- O przewlekłym nieżycie nosa i zboczeniach nerwowych w związku z nim będących. Medycyna 13, s. 767–775 (1885),
- Ueber den Einfluss peripherer Trigeminusreize auf das Gehörorgan. Wiener medizinische Presse 26, s. 1381–1384 (1885),
- Zupełne błoniaste zarośnięcie nozdrzy tylnich. Medycyna 8, 9 (1887),
- Zur Pigmentfrage. Arch. f. path. Anat. 118, s. 197–207 (1889),
- Ueber Knochenblasenbildung, nebst einem Falle von empyematöser Knochenblase. Monatschr. f. Ohrenh 27, s. 193–197 (1893),
- Przyczynek do etiologii błoniastego zarośnięcia gardzieli. Medycyna 21, s. 803–807 (1893),
- Goldflam S, Meyerson S. O przedmiotowych szmerach w uchu i głowie. Medycyna 21, 46, 47, s. 922–927, 939–946 (1893),
- Meyerson S, Goldflam S. Ueber objectiv wahrnehmbare Ohr- und Kopfgeräusche. Wiener medizinische Presse 36 (17, 18 i 19), s. 641–647, 691–695, 728–730 (1895),
- Bemerkungen zu Prof. Hofmeier’s Arbeit: Zur Behandlung der Nachgeburtszeit. Münchner Medizinische Wochenschrift 47, s. 86 (1900),
- O leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego. Medycyna i Kronika Lekarska 47, 16, s. 314–318 (1912),
- Przypadek raka krtani, spostrzegany od chwili jego powstania. Polska Gazeta Lekarska 10, 51, s. 987–988 (1931).
Przypisy
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939 r., s. 195. [dostęp 15.08.2021 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Władysław Pinkus | Stanisław Kopczyński | Ludwik PinkusOceń: Samuel Meyerson