Feliks Malanowski

Malanowski ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim oraz na CIWF, gdzie zdobył wiedzę, która pozwalała mu aktywnie uczestniczyć w rozwijaniu kultury fizycznej w Polsce. W swojej karierze sportowej specjalizował się w biegach średniodystansowych.

Był pięciokrotnym mistrzem Polski, triumfując w biegu na 1500 metrów w 1928 roku, oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w latach 1925-1928. Ponadto zdobył pięć tytułów wicemistrza Polski na różnych dystansach, tym samym wykazując się ogromną wszechstronnością i talentem. Jego osiągnięcia na arenie krajowej były imponujące.

Malanowski startował również na Igrzyskach Olimpijskich w 1928 roku w Amsterdamie, gdzie brał udział w biegu na 800 metrów oraz w sztafecie 4 × 400 metrów, jednak nie udało mu się przejść do dalszych etapów rywalizacji. Dodatkowo był aktywnym uczestnikiem akademickich mistrzostw świata w 1927 i 1928 roku oraz ustanowił wiele rekordów Polski w biegach, w tym na dystansach 800 metrów i 2000 metrów.

Rekordy życiowe Feliksa Malanowskiego obejmowały:

• bieg na 400 metrów – 51,2,
• bieg na 800 metrów – 1.58,0,
• bieg na 1500 metrów – 4.06,1,
• bieg na 400 metrów przez płotki – 58,4.

Po 1934 roku pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego i dziennikarz w Wolnym Mieście Gdańsku. Jego życie zostało tragicznie przerwane przez wojnę, w wyniku której był więziony w obozach koncentracyjnych w Auschwitz i Mauthausen w latach 1941-1945. Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się we Wrocławiu, gdzie pełnił rolę prezesa Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki oraz był członkiem zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki.

Malanowski był znanym propagatorem sportu, szczególnie wśród młodzieży. Oprócz lekkiej atletyki, jego pasje obejmowały także boks i piłkę nożną. W trakcie licznych spotkań z młodymi sportowcami upowszechniał idee olimpijskie i angażował się w działalność Klubu Olimpijczyka.

W życiu osobistym, Feliks Malanowski był żonaty z Marią Malanowską z domu Gorazdowską, z którą miał dwoje dzieci: Andrzeja Stefana (ur. 03.01.1932) oraz młodszą Marię. Po śmierci został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu. Pamięć o nim trwała jeszcze przez lata, a przez kilka lat odbywał się tam lekkoatletyczny memoriał młodzieży jego imienia, gdzie nagrody dla uczestników wręczał jego syn, który również był związany ze sportem.