Podczas ważenia złota musisz mieć jakieś próbki, którymi zważysz złoto. Można to zrobić za pomocą analizy, czyli metody, która wykorzystuje metodę chemiczną lub fizyczną do określenia ilości złota zawartego w próbce. Niektóre z metod, których możesz użyć, to metoda „Pulp-in-carbon”, metoda pirometalurgiczna i metoda fotonowa. Zastosowanie jednej z tych metod zapewni Ci dokładne i precyzyjne wyniki.
Spis treści
Przygotowanie
Przywiezienie próbki metalu z Twojej kopalni do laboratorium wymaga planowania i przygotowania. Ilość zależy od wielkości kopalni, rodzaju rudy i etapu poszukiwań. Typowe próbki mają masę od 0,2 do 3 kg i są wysyłane do laboratorium w celu przeprowadzenia badań. Do rozdrobnienia, oczyszczenia i wysuszenia metalu szlachetnego wykorzystuje się urządzenia do przygotowania próbek o dużej pojemności, takie jak kruszarki szczękowe i piece.
Proces ten był wspomagany przez wielu dobrze poinformowanych górników. W większości przypadków próbki przeszły przez proces badania bez szwanku. Jednak kilka stworzeń miało ochotę na smakołyki. Kilka zostało uratowanych przez bystrego poszukiwacza złota, inne pozostały nietknięte.
Przygotowanie próbki wymagało trochę finezji. Do rozdrobnienia próbki użyto dużego młynka, a do podzielenia jej na dwie równe połówki – rozdzielacza Jonesa. Duża próbka została następnie umieszczona w piekarniku, aby usunąć nadmiar wilgoci. Po schłodzeniu podpróbka została przefiltrowana i zdemineralizowana, a następnie przepłukana wodą dejonizowaną.
Stałe próbkowania
Stałe próbkowania złota są ważne dla zrozumienia testów metalurgicznych oraz planowania programów próbkowania. Służą do ilościowego określenia zakresu niepewności związanej z badaniem. Zwykle mierzy się ją w odchyleniach standardowych. Odchylenia te mogą być dodatnie lub ujemne.
Wielkość niepewności może się różnić w zależności od rodzaju rud, z których pobierane są próbki. W przypadku gruboziarnistych rud złota wielkość zmienności może być duża. W związku z tym należy rozważyć wpływ tej zmienności na jakość wyników metalurgicznych.
Alternatywnie wartość stałej próbkowania można wyrazić w postaci parametru opisującego szerokość rozkładu masy rudy. W przypadku złota jest to tzw. rozkład Poissona.
Odzyskiwanie pirometalurgiczne
Odzyskiwanie pirometalurgiczne próbek złota to proces odzyskiwania metali szlachetnych z rud lub złomu. Metoda ta jest stosowana od ponad dwóch tysięcy lat. Chociaż w wielu przypadkach okazała się skuteczna, ma wiele wad. Należą do nich toksyczne opary i duże inwestycje. Jednak technologia ta jest nadal stosowana i opracowywane są nowe, przyjazne dla środowiska metody.
Procesy metalurgiczne obejmują przetwarzanie w wysokiej temperaturze, tworzenie kożucha i spiekanie. Produkty końcowe przemysłu metalurgicznego to czysty metal, żużel, kwas siarkowy i oczyszczone spaliny. Procesy te są jednak stosunkowo drogie i wymagają dużej ilości energii. W rzeczywistości ilość SO2 wytwarzanego w procesie pirometalurgicznym może być dość duża.
Poza odzyskiwaniem metali, w procesie wytapiania powstają gazy płonące. Żużel jest wykorzystywany w materiałach budowlanych.
Metoda węgla w miazdze
Metoda węgla w miazdze do oznaczania próbek złota to proces adsorpcji w zawiesinie po ługu cyjankowym z wykorzystaniem granulowanego węgla aktywnego. Jest to alternatywa dla konwencjonalnej cyjanizacji.
Adsorpcja złota w zawiesinowym roztworze rudy jest ważnym etapem procesu CIP. Adsorpcja zależy od względnej powierzchni sorbentów w roztworze oraz masy roztworu do sorbentu. Jednak uzyskanie dokładnych wyników nie zawsze jest możliwe. Wiele czynników może przyczynić się do powstania błędów systematycznych.
Aby sprawdzić skuteczność węgla w pulpie w adsorpcji złota z zawiesiny ługu, przeprowadzono serię testów okresowych. Testy miały na celu określenie krzywej adsorpcji równowagowej dla węgla o oczkach minus 10 plus 20. Informacje te zostały wykorzystane do obliczenia docelowego obciążenia węgla złotem.
Atest fotonowy
Atest fotonowy dla próbek złota jest nieniszczącą metodą pomiaru ilości złota zawartego w próbkach mineralnych. Zapewnia szybsze wyniki i większą precyzję niż tradycyjne metody ogniowe.
Proces wymaga wysokoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego do aktywacji atomów metalu w próbkach. Promienie te mają energię charakterystyczną 279 keV i mogą przeniknąć przez dużą objętość litej skały. Pozwala to na napromieniowanie próbek o większych rozmiarach bez utraty precyzji.
Proces jest szybki i opłacalny. Na przykład urządzenie Chrysos PhotonAssay(tm) jest wyposażone w elektroniczny akcelerator liniowy, który może napromieniowywać próbkę przez piętnaście sekund. Dzięki temu procesowi napromieniowania atomy złota przechodzą w stan wzbudzony izomeryczny. W ten sposób powstaje sygnał promieniowania gamma, który jest proporcjonalny do klasy kruszcu.
